Elektrisch vliegen

Sinds ik zijn boek “Energy and civilization: a history” gelezen heb, ben ik fan van Vaclav Smil. Ook zijn columns in het ingenieursblad IEEE spectrum kan ik meestal smaken.

De column van vorige maand gaat over elektrisch vliegen en hoever we nog af staan van een volledig geëlektrificeerde commerciële luchtvaart. Zo vergelijkt hij het enige commercieel beschikbare elektrische vliegtuig in Europa: de Pipistrel Velis Electro met de Boeing Dreamliner en merkt hij op dat beide een factor 20000 (twintigduizend!) verschillen in capaciteit uitgedrukt als passagier-kilometers. Dat is een kloof die je niet op een decennium dichtrijdt.

Rest de vraag hoe de luchtvaart dan wel kan vergroend worden.

De luchtvaartsector lijkt de route van biobrandstof het meest genegen (de combinatie van aviation AND biofuel in google geeft ongeveer 5 miljoen hits).

Enkele getallen:

• de luchtvaartsector verbruikte in 2019 ongeveer 95 miljard gallons of dus 359 miljard liters kerosine
• de energetische waarde van kerosine = 37.9 MJ/l
• dat is dus een totale energie van 1.4 x 10^19 J (of 14 exaJoule)
• een vergelijkbare biobrandstof is bio-ethanol met een opbrengst van ongeveer 119 GJ/ha
• dan zou er een oppervlakte van 1.14 x 10^8 ha of dus 1.14 x 10^6 km2 nodig zijn om die brandstof te “telen”
• dan komt overeen met ongeveer 32x de oppervlakte van België

Tijdens het schrijven vond ik een andere Numbers don’t lie column terug van Vaclav Smil die ongeveer dezelfde berekeningen toont.

Zie je wel.

Types vliegtuigen met relevante specificaties en datum van certifiëring:

• Pipstrel Velis Electro – 10 juni 2020 – 170 kg load, 170 km/u, 50 minuten endurance